Tomaszewski w roku 1941 wpadł w ręce gestapo. Niemcy szybko zorientowali się, że mają w ręku osobę, która zna szyfr niezbędny do odczytania listy konspiratorów działających na terenie Rzeszy. Torturowany nie zdradza szyfru, ale bliski załamania przesyła prośbę o truciznę. Lekarz, do którego zwrócono się o cyjanek proponuje, przemycenie na Pawiak zamiast trucizny bakterii tyfusu. Z rozpoznaniem tej choroby Leopold Wójcik - bo takie nazwisko nosi w filmie bohater - trafia do szpitala. Leżąc w szpitalu zakaźnym symuluje atak wyrostka robaczkowego.
Przewieziony zostaje do szpitala na Płocką wprost na salę operacyjną. Niemcy zostają pod drzwiami. Po jakimś czasie lekarz oświadcza czekającym, że pacjent zmarł. Na wózku leżą jego zwłoki...
W filmie wykorzystano scenariusz dramatu Jerzego Janickiego pod tym samym tytułem, napisanego na podstawie wspomnień bohatera.
Inne tytuły: "I Died to Live"
Produkcja: 1984
Premiera TV: 8 wrzesień 1984
Reżyseria:
Muzyka:
konsultacja muzyczna
Obsada:
Leopold Wójcik
lekarka na Pawiaku
profesor Tadeusz Pytel
lekarz na Pawiaku
doktor Leśniak
Prahl, strażnik więzienny na Pawiaku
Maria Wójcikowa, matka Leopolda
służąca chorego na tyfus profesora
siostra Salomea
Wróbel, major AK
ranny aresztowany przez gestapo w szpitalu
obergruppenfuhrer Hans Moser
Zygmunt Bruzda, ojciec zmarłego w szpitalu na Solcu Krzysztofa
hauptsturmfuhrer Knothe, dowódca Pawiaka
-
pielęgniarka asystująca przy "operacji"
żona profesora Pytla
Maria Bruzdowa, matka zmarłego w szpitalu na Solcu Krzysztofa
pielęgniarka pomagająca doktorowi Leśniakowi
pielęgniarka
Heymann, adiutant Mosera
dozorca
tajniak w kawiarni; w czołówce nazwisko: Freidenheim
Krzysztof, lekarz w szpitalu na Solcu
"reperujący" windę
niemiecki specjalista od szyfrów
"Kmicic", współwięzień Wójcika na Pawiaku
chirurg ze szpitala Dzieciątka Jezus
kierowca karetki przewożący zwłoki
-
-
szpicel śledzący Wójcika
chory na tyfus profesor, przyjaciel Pytla
"reperujący" windę
gestapowiec w szpitalu
dziewczyna w kawiarni; nie występuje w czołówce
woźnica wożący "Wróbla" do szpitali; nie występuje w czołówce
nie występuje w czołówce; pojawia się w pierszych i ostatnich minutach filmu
i inni.
Notatki:
Film zrealizowany został w zawrotnym tempie 24 dni. Stanisław Tomaszewski wystąpił w jednym z epizodów, pełnił także rolę konsultanta. Zdjęcia nakręcono w autentycznych celach Pawiaka, a sekwencje szpitalne na Lindleya i w Szpitalu Praskim.
Scenarzysta Jerzy Janicki napisał też dalszy - tym razem fikcyjny - ciąg przygód bohatera, rozłożonych na dwa filmy.
W 1985 roku Stanisław Miedza-Tomaszewski ostatecznie opublikował swą autobiografię pod tytułem „Benefis konspiratora: umarłem aby żyć”.
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
- Umarłem, aby żyć (1970) spektakl Teatru TV, reż. Jerzy Janicki
- ⇒ Umarłem, aby żyć (1984) film telewizyjny, reż. Stanisław Jędryka
- Po własnym pogrzebie (1989) fikcyjna kontynuacja, reż. Stanisław Jędryka
- Urodzony po raz trzeci (1989) fikcyjny ciąg dalszy, reż. Stanisław Jędryka
POL.02.170623
ENG.01.170623
(POL) polski, (ENG) English subtitles,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz